I’a pas gaire, siéu esta à Niço pèr la fiero de san Bartoumièu. Dins la vièio vilo fouorço chourmo de tradicioun e d’ancian mestié animavon lei carriero ; ai retrouba meis ami dóu « musée dei tradicioun de san Estèvo » emé l’amoulaire e lou sabatié…Dei banda musicalo percoulavon la vilo. Tout à l’entour s’aloungavon deis estand emé lei proudu dóu pais… Fouorço moundo, gèns dóu pais e touriste proufitavon d’aquello journado ensouleiado.
Mai que d’esmougudo de vèire que lou coumità d’ourganisacioun avié prepara uno demoustracioun dóu jo de pilou que si jougavié dins lei court de recreacioun.
Touto moun enfanço e leis escolo qu’aviéu frequentado soun revengudo dins ma memòri : l’escolo dóu pouort de Niço, emé soun direitour que li disian « camba fouola » perqué avié la cambo faleto, l’escolo de plèn èr de san Valié emé Moussu Felix qu èro tambèn lou capitàni dei poumpié…Aqui, ié rendi omaje !
Lou pilou èro jouga pèr toutei lei drole ; lou baloun èro defendu dins lei court e lei jouine avien trouba un autre biais de faire : Falié tout simplamen uno peço traucado e un tros de papié que si metié dins lou trau pèr faire uno espèci de « voulant ».
Quouro erian soulet jougavian à faire sauta la pèço sins la faire toumba e de la ratrapa emé lou cop-de-pèd o emé lou cousta dóu pèd , emé la testo o lou fusto…mai jamai emé lei man. L’avès coumpres , falié pas que toumbo à terro.
Mai aco devenié interessant quouro poudian ourganisa deis equipo de tres vo quatre. Fasian dous camp, traçavian dous rond de 40 cm de cade cousta d’uno ligno de mitan à quauquei metre. Avian alors un grand estàdi e la partido poudié coumença. Falié manda la pèço tout just dins lou roun óupausa pèr marca lou poun.
N’en avèn passa dei recreacioun à jouga au pilou !
Jougavian tambèn à « ceba » mais ero proun vióulènt, dounc enebi…mai aco es un’ autre istòri.
S’avès jouga à d’autre jo que si jougon plus aro, amariéu que me l’escriguessias.
Voudriéu coumta e nouta tout aquèu patrimòni que si perd.
Alan Salvat
juech de pilou 
I’a pas gaire, siéu esta à Niço pèr la fiero de san Bartoumièu. Dins la vièio vilo fouorço chourmo de tradicioun e d’ancian mestié animavon lei carriero ; ai retrouba meis ami dóu « musée dei tradicioun de san Estèvo » emé l’amoulaire e lou sabatié…Dei banda musicalo percoulavon la vilo. Tout à l’entour s’aloungavon deis estand emé lei proudu dóu pais… Fouorço moundo, gèns dóu pais e touriste proufitavon d’aquello journado ensouleiado.
Mai que d’esmougudo de vèire que lou coumità d’ourganisacioun avié prepara uno demoustracioun dóu jo de pilou que si jougavié dins lei court de recreacioun.
Touto moun enfanço e leis escolo qu’aviéu frequentado soun revengudo dins ma memòri : l’escolo dóu pouort de Niço, emé soun direitour que li disian « camba fouola » perqué avié la cambo faleto, l’escolo de plèn èr de san Valié emé Moussu Felix qu èro tambèn lou capitàni dei poumpié…Aqui, ié rendi omaje !
Lou pilou èro jouga pèr toutei lei drole ; lou baloun èro defendu dins lei court e lei jouine avien trouba un autre biais de faire : Falié tout simplamen uno peço traucado e un tros de papié que si metié dins lou trau pèr faire uno espèci de « voulant ».
Quouro erian soulet jougavian à faire sauta la pèço sins la faire toumba e de la ratrapa emé lou cop-de-pèd o emé lou cousta dóu pèd , emé la testo o lou fusto…mai jamai emé lei man. L’avès coumpres , falié pas que toumbo à terro.
Mai aco devenié interessant quouro poudian ourganisa deis equipo de tres vo quatre. Fasian dous camp, traçavian dous rond de 40 cm de cade cousta d’uno ligno de mitan à quauquei metre. Avian alors un grand estàdi e la partido poudié coumença. Falié manda la pèço tout just dins lou roun óupausa pèr marca lou poun.
N’en avèn passa dei recreacioun à jouga au pilou !
Jougavian tambèn à « ceba » mais ero proun vióulènt, dounc enebi…mai aco es un’ autre istòri.
S’avès jouga à d’autre jo que si jougon plus aro, amariéu que me l’escriguessias.
Voudriéu coumta e nouta tout aquèu patrimòni que si perd.
Alan Salvat